σκεφτομαι ποσο ευκολα ενδιδουμε στις ανασφαλειες και στην αμφισβητηση γνωριζοντας το ποσο κουτοπονηροι και εγωιστες ειμαστε σα λαος και ατομικα...
γυρω απο το γραφειο προσπαθωντας καθε πρωι να βρω να παρκαρω περναω απο ενα δρομο οπου εχει μια θεση για αναπηρικο αυτοκινητο, με μπαρα και διαγραμιση... ποσοι απο εμας σκεφτονται οτι εχει βγει μια αναπηρικη αδεια χωρις να υπαρχει ουσιαστικα αναπηρος... ε μια μερα πραγματικα τους ειδα που εμπαιναν στο αυτοκινητο με ενα παιδακι που δε μπορουσε να περπατησει καλα καλα...
επισης ποσοι απο μας σε ενα αεροδρομιο οπου κυκλοφορουν εκατονταδες ανθρωποι, χωρις να δινουμε ιδιαιτερη σημασια σε καποιον συγκεκριμενα, τουλαχιστον θα κοιταξουμε εναν με τιρμπανι ή κελεμπια δευτερη και τριτη φορα αναρωτιομενοι αν ειναι τρομοκρατης...
ετσι μας εχουνε κανει, ετσι εχουμε καταντησει
Σελιδοδείκτες